Stan zdrowia młodzieży szkolnej jako wyzwanie dla nauczycieli… 217 Zaprezentowane zostaną wybrane wyniki reprezentatywnych badań stanu zdrowia dzieci i młodzieży w Niemczech, przeprowadzonych przez instytut „RobertKoch”2 (2003–2006) wśród młodzieży w przedziale wiekowym 0–17 lat oraz nowsze3 badania W Polsce zaczął się "sezon maturalny". W Niemczech trwa on już od początku kwietnia i z tej okazji postanowiłam pochylić się dziś nad systemem edukacji w naszych krajach. Nie opiszę Wam jednak niemieckiej szkoły z punktu widzenia rodzica, tylko osoby z fakultetem metodycznym i pedagogicznym, która ma możliwość podejrzenia niemieckiej… A jak to wygląda za Odrą? Okazuje się, że z Niemcy o Polsce w szkole dowiadują się niewiele. Przynajmniej z punktu widzenia kwestii kluczowych dla polskiej perspektywy wzajemnych relacji. Polska Agencja Prasowa podaje, że berliński Instytut Pileckiego przyjrzał się temu, jak wygląda nauczanie historii w Niemczech. Koszt studiowania w Niemczech dla studentów zagranicznych. Chociaż są bezpłatne uniwersytety dla studentów zagranicznych w Niemczech, jest opłata za semestr za wpis, potwierdzenie i administrację. Zazwyczaj jest to nie więcej niż 250 euro za semestr akademicki, ale różni się w zależności od uczelni. Maksymilian Grochowski (ur. 12 grudnia 1869 w Borzechowie na Pomorzu, w powiecie starogardzkim, zm. 7 listopada 1939 w Tucznie w powiecie wałeckim) – polski ksiądz katolicki, działacz polonijny, członek Związku Polaków w Niemczech . Studiował w seminarium duchownym w Pelplinie; po otrzymani święceń kapłańskich (24 marca 1897 lirik maula ya sholli wasallim daiman abada burdah. Historia polsko-niemieckiego szkolnictwa mieszanego na pograniczu zaczęła się w 1992 roku, kiedy w szkołach we Frankfurcie nad Odrą, Guben i Neuzelle po raz pierwszy zasiadło po 25 polskich licealistow klas trzecich. Po trzech latach nauki mogli oni uzyskać niemiecką maturę uprawniającą do podjęcia studiów na wyższych uczelniach jednego z krajów ówczesnej Unii Europejskiej. Przede wszyskim Niemiec. Dla polskiej młodzieży była to szansa nie do pogardzenia. Dla niemieckich szkół w przygranicznych miastach była to szansa na zdobycie prestiżu i dodatkowe pieniądze. Polscy uczniowie sposobem na przeżycie Frankfurt nad Odrą wyludnił się i szkoły zaczęły walczyć o przeżycie Zaraz po zjednoczeniu niemieckie pogranicze na Wschodzie zaczęło się wyludniać. Coraz mniejsza liczba niemieckich uczniów groziła zamknięciem szkół np. w brandenburskim Neuzelle i Gartz, czy meklemburskim Loecknitz. Dzięki uczniom z Polski udało się im przetrwać do dzisiaj, chociaż w Gartz nie ma już Polaków. Przeniesiono ich do szkoły w stolicy powiatu - w Schwedt. Polscy uczniowie są bowiem powodem do dumy. Mają wysokie noty na świadectwach i budzą powszechne zainteresowanie polityków i mediów. Jest więc o co walczyć. Przez granicę Maturzyści Od 18 lat polscy uczniowie w słońce i deszcz, spiekotę i mróz codziennie dojeżdżają do niemieckiej szkoły za granicą. Na szczęście czasy kolejek na granicy, uciążliwych kontroli celnych i innych dolegliwości już minęły. Dziś są to szkoły jak każda inna. A równocześnie zupełnie inne. Historia każdego z absolwentów, to osobny temat. Ostatnio, w polsko-niemieckim gimnazjum w Loecknitz rozdano świadectwa dojrzałości kolejnemu rocznikowi absolwentów, tej zasłużonej dla rozwoju współpracy transgranicznej placówki. Międzynarodowo Maria Luiza i Anna Luiza Moelisch to bliżniaczki. Zaczynały naukę w polsko-amerykańskiej szkole podstawowej w Szczecinie. Dopiero po kilku latach rodzice przenieśli je do polsko-niemieckiego gimnazjum w Loecknitz. Znają polski i spośród niemieckich uczniów osiągnęły z języka polskiego najwyższe noty. Chociaż ich rodzice nie są już razem to przy odbiorze świadectw dojrzałości towarzyszyli im oboje. Maria Luiza mówi:"Polski sprawia mi jeszcze pewne trudności, chociaż uczyłam się go prawie 13 lat. To bardzo długo. Ale dzięki temu zdalam wszystkie egzaminy „ śpiewająco”. Teraz mogę sobie studiować to co chcę i wybrać zawód jaki mi się podoba. Obie chciałybyśmy być lektorami języka, dlatego będziemy studiować pedagogikę i germanistykę". Ich rodzice są dumni ze swoich córek. Ralf Moelischl mówi z nieukrywanym wzruszeniem: "Wysiłek się opłacił. Wszystko było podwójnie. Także trudności, bo często zamiast jednego miały do zrealizowania dwa różne pomysły". Większa szansa na zatrudnienie Absolwenci dwujęzycznych gimnazjów mają większe szanse na zatrudnienie Jak co roku w uroczystości rozdania świadect maturalnych w P-N gimnazjum w Loecknitz uczestniczy burmistrz partnerskiego miasta Police – Władysław Diakun. Pytany o to czy absolwenci polsko-niemieckich szkół znajdują zatrudnienie w urzędach raczej ucieka od odpowiedzi. Chętniej mówi o tym jeden z autorów tego pilotażowego projektu oświatowego - ówczesny dyrektor Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Policach Jerzy Kliszewski. To jego szkoła przygotowywała Polaków do podjęcia nauki w języku niemieckim. Z kontaktów jakie ma z absolwentami wnioskuje, że większość zostaje za granicą. Ale ci którzy wrócili nieźle sobie radzą. Są prawnikami, biznesmenami lub nauczycielami języków obcych, a nawet artystami. Raz dyrektorem, zawsze dyrektorem Od początku dyrektorem loecknitzkiego gimnazjum jest Gerhard Scherer, który już kilkakrotnie chciał się podać do dymisji. Za każdym razem jednak kapitulował przed siłą argumentów za pozostaniem w polsko-niemieckiej szkole. Placówka ma dla niego wielkie znaczenie, ponieważ "Spotykają się tu ludzie z dwóch różnych kultur, którzy przez wiele lat musieli żyć razem. Musieli zrozumieć różnice. I to jest ciekawe. Każdego roku przychodzi nowe pokolenie i obserwuję, że nie ma żadnych różnic. Atmosfera w szkole jest bardzo dobra i co roku mamy wielu gości, którzy wspierają ten projekt. Dla nas wszystkich jest to nie tylko szkoła, ale coś w rodzaju domu ojczystego". W tym roku loecknitzkie gimnazjujm obchodzi 15 lecie istnienia. Z tej okazji w końcu września i na początku pażdziernika odbędą się jubileuszowe uroczystości, między innymi zjazd absolwentów. Autor: Zbigniew Plesner Alexandra Jarecka Polska i Niemcy„Polska w szkole” to nowy portal Deutsches Polen-Institut w Darmstadzie. Ułatwia on nauczycielom i młodzieży w Niemczech dostęp do materiałów dydaktycznych o Polsce i relacjach polsko-niemieckich. Deutsches Polen-Institut (Niemiecki Instytut Spraw Polskich) w Darmstadzie od wielu lat podejmuje szereg działań związanych z przygotowaniem nauczycieli w Niemczech do przekazywania uczniom wiedzy o Polsce. Przygotował materiały dydaktyczne dla szkół w Niemczech: trzytomowy podręcznik do nauki języka polskiego oraz trzy podręczniki poświęcone historii Polski, polskiej literaturze i społeczeństwu oraz relacjom polsko-niemieckim. W publikacjach tych główne akcenty są położone na to, czego nie ma w niemieckich podręcznikach oraz na powiązania Polski i Niemiec w wielu obszarach, także na tematy trudne. Autorami tych przedsięwzięć dydaktycznych są Manfred Mack i Matthias Kneip. – Od wielu lat razem przygotowujemy dla nauczycieli materiały, które służą budowie pomostów do polskiej historii i literatury, i do Polski. Te materiały dydaktyczne mają za zadanie popularyzowanie wiedzy o Polsce w niemieckich szkołach – wyjaśnia Matthias Kneip w rozmowie z Deutsche Welle. - W dzisiejszych czasach warto jest to wszystko oferować w formie elektronicznej w sieci - internetowy "Polska w szkole"To play this audio please enable JavaScript, and consider upgrading to a web browser that supports HTML5 audio Przekazywać wiedzę i zainteresować Polską Platforma internetowa „Polska w szkole”, którą przygotował Deutsches Polen-Institut, ułatwia dostęp niemieckim nauczycielom i uczniom do wiedzy o Polsce. Możliwe jest zamieszczenie tam większej ilości także multimedialnych materiałów dydaktycznych na zajęcia, na przykład filmów dokumentalnych. – Nauczyciel może sięgnąć na przykład po udokumentowane kamerą rozmowy ze świadkami historii, zdjęcia, materiały archiwalne. Może to wyświetlać na dużym ekranie na zajęciach w klasie. To są możliwości, których książki nie dają – zaznacza Kneipp. – Ta platforma przygotowuje nas w pewnym sensie na nowe czasy - zauważa. Autorom platformy chodzi w tym projekcie dydaktycznym nie tylko o przekazanie wiedzy, lecz o przekazanie jej w taki sposób, aby można ją było przekuć na zainteresowanie niemieckiej młodzieży Polską. – Musieliśmy ponadto znaleźć tematy związane z Polską, które i tak przerabiane są na zajęciach, zauważa Matthias Kneip. W Niemczech głośne są mianowicie narzekania, że i tak jest mało czasu na historię Niemiec. Dynamiczna platforma internetowa Platforma internetowa "Polska w szkole", zakładka o wystawach na polskie tematyImage: Screenshot poleninderschule Autorzy platformy internetowej o Polsce dla szkół w Niemczech mówią, że jest to "projekt in progress". A to znaczy, że platforma będzie na bieżąco rozbudowywana i uzupełniana nowymi materiałami. Nauczyciele mogą bowiem zgłaszać zapotrzebowania na materiały, które DPI dla nich opracuje i im udostępni. Instytut będzie przez następne 2-3 lata pracował nad ostateczną formułą tego portalu. Można być więc pewnym, że będzie się on rozwijał dynamicznie przy aktywnym udziale tego kręgu ludzi, którzy z niej będą na stałe korzystać. Stanie się on też prawdziwą kopalnią wiedzy i informacji oraz narzędziem pracy w szkole. W chwili obecnej strona ma cztery główne zakładki. Pierwsza (Arbeitsblätter) "zeszyty ćwiczeń" zawiera materiały dydaktyczne opracowane w oparciu o wcześniejsze publikacje z zakresu nauki języka, literatury, historii i społeczeństwa oraz propozycje tematów na lekcje. Informacje o tych publikacjach, które ukazały się w wydawnictwie Cornelsen Verlag, znajdują się w drugiej zakładce "Lehrwerke". Nauczyciele mają możliwość wydrukowania sobie z portalu internetowego także wystaw planszowych przygotowanych na podstawie publikacji takich jak np. "polska historia i dzieje polsko-niemieckich relacji” lub „polskie społeczeństwo”. W zakładce tej można też uzyskać informacje o innych wystawach, jak np. „Solidarność”, które wypożyczają różne instytucje. Informacje na ten temat znajdują się w zakładce "Ausstellungen" (Wystawy). W zakładce "Projekttage in der Schule" (Projekty w szkole) zamieszczono informacje o rozmaitych projektach na temat Polski oferowanych na terenie całych Niemiec i osobach, które realizują je w różnych krajach związkowych. Tam też można znaleźć wskazówki o możliwościach dokształcania i poszerzania wiedzy o Polsce, ogłoszenia o podróżach studyjnych do Polski, informacje o wydarzeniach w Niemczech związanych z Polską . W zakładkach "Filmy" i "Literatura" znajdują się odnośniki do archiwum DPI oraz do zasobów i projektów innych instytucji. Skarbnica wiedzy o Polsce Platforma internetowa "Polska w szkole", zakładka o projektach na temat Polski Bogaty zasób informacji na temat wszystkiego, co w mediach ukazało się lub ukazuje na tematy polskie znajduje się na portalu internetowym "Polska w szkole" w zakładce "Linki" . Tam można też znaleźć przydatne dane kontaktowe do instytucji niemieckich zajmujących się sprawami polskimi w Niemczech lub polsko-niemieckimi w obu krajach. Zainteresowanym materiałami dydaktycznymi i informacjami o przedsięwzięciach związanych z poszerzaniem wiedzy o Polsce w szkołach DPI oferuje abonament newslettera oraz forum dyskusyjne. Autorom Portalu i Deutsches Polen-Institut można pogratulować rzetelnego przygotowania ważnego narzędzia pracy dla szkół w Niemczech oraz takich polsko-niemieckich przedsięwzięć, jak polsko-niemieckie warsztaty realizowane w ramach partnerstw szkół czy wymiany młodzieżowej w ramach chociażby takiej organizacji jak Polsko-Niemiecka Organizacja Młodzieży czyli Jugendwerk. Barbara Cöllen red. odp.: Elżbieta Stasik System szkolnictwa:Każdy rodzic, po zameldowaniu swojego dziecka, otrzymuje list zawiadamiający o obowiązku szkolnym, w którym wskazane jest także, do jakiej szkoły podstawowej dziecko przynależy (Einzugschule). W Niemczech wszystkie dzieci muszą uczęszczać do szkoły przynajmniej 10 lat. W Berlinie po 6 latach szkoły podstawowej uczniowie przechodzą, w zależności od swoich kompetencji, do jednej z różnych rodzajów szkół średnich. Berliński system szkolnictwa umożliwia różne kroki w osiąganiu świadectwa BBR, MSA czy matury. Oprócz świadectw szkolnictwa ogólnokształcącego uczeń może zdobyć też dyplom w szkole zawodowej (OSZ) o wielu stopniach, od BBR po maturę i dyplom tym rozdziale piszemy o systemie edukacji dla dzieci i młodzieży do 18. roku Berlinie są szkoły publiczne i prywatne, przegląd szkół w Berlinie znajdziesz poniżej na – szkoła podstawowa (klasy 1 – 6) formy:• dzieci rozpoczynają naukę od 6. roku życia,• gebundene Ganztagsschule – zajęcia obowiązkowe i opieka od 7:30 do 16:00,• offene Ganztagsschule – zajęcia obowiązkowe od 7:30 do 13: i po lekcjach dzieci mają możliwość opieki w świetlicy (Hort) albo poza szkołą (Schülerladen).W godzinach 06:00 – 07:30, 16:00 – 18:00 i podczas ferii opieka nad dziećmi w Hort i Schülerladen jest odpłatna w zależności od Sekundarschule – powstała wskutek reformy szkolnictwa w Berlinie (zamiast dawnych Haupt- und Realschule),oferuje dzieciom od 7 do 10 klasy, w zależności od ich indywidualnych postępów w nauce, różne rodzaje świadectw ukończenia szkoły średniej BBR/eBBR lub MSA (patrz niżej).• Gemeinschaftsschule – (szkoła ogólnokształcąca) – klasy 1-13 jest połączeniem wszystkich wymienionych już typów zależności od zdolności i postępów w nauce uczeń może brać udział w kursach o mniejszych lub większych wymaganiach tak, aby wyrównać swoje szanse.• Gymnasium – klasy 7 – 10,• eBBR – (erweitete) Berufsbildungsreife – świadectwo zdania egzaminu po 9. lub 10. klasie, umożliwiające podjęcie dalszego kształcenia którzy uzyskali świadectwo BBR mogą uzyskać po kolejnym roku nauki „poszerzony BBR” lub od razu uzyskać to świadectwo na podstawie dobrych stopni.• MSA – Mittlerer Schulabschluss – świadectwo zdania egzaminu po 10. klasie, umożliwiające podjęciedalszego kształcenia zawodowego lub dalszej nauki w celu uzyskania matury (Abitur).• Oberstufe.• Gymnasium Klasy 11-13 ( – ukończone maturą (Abitur), Gymnasiale Oberstufe – tok nauki dla uczniów, którzy chcą uzyskać maturę.• Klasy 11-13 szkoły Gemeinschaftsschule.• Oberstufenzentrum (OSZ) – klasy 11 – 13, ukończone BBR/eBBR lub MSA, maturą (specjalistyczną)i dyplomem są konglomeratem różnych toków kształcenia począwszy od przygotowania do zawodu aż do matury. Dlatego warto zapoznać się z ich ofertą w czasie dni szkołę możesz wybrać dla Twojego dziecka?Pamiętaj, że zapoznanie się z tak różnorodnym systemem szkół wymaga czasu. Jedną z bezpośrednich form zapoznania się z nimi są dni otwarte (Tag der offenen Tür), odbywające się najczęściej w styczniu.• W odróżnieniu od Polski, gdzie kształcenie zawodowe przeważnie nie jest społecznie uznawane jako bardzo przyszłościowe, w Niemczech Ausbildung ma bogatą tradycję i gwarantuje dobre szanse zarobkowe na rynku z nich przypomina studium podyplomowe lub częściowo studia, zawodu przedszkolanki (Ausbildung zur/m Erzieher/in) czy księgowej (Ausbildung zur/m Industriekauffrau/-mann), które wiąże się z odpowiednio wysokimi kwalifikacjami. W czasie kształcenia dualnego, czyli w firmie i szkole, młodzież otrzymuje już od pierwszego roku pensję na podstawie umowy o pracę, która się systematycznie zwiększa w ciągu na ogół trzech lat nauki.• W Berlinie, mieście z bardzo wysoką liczbą osób po studiach, którzy muszą konkurować ze sobą o miejsca pracy, wykształcenie zawodowe stanowi pewną przyszłość.• Opiekunowie pobierający świadczenia z Jobcenter, Sozialamt i dodatki na mieszkanie (Wohnungsamt) mogą składać w urzędach wnioski o berlinpass-BuT, który uprawnia do tańszych przejazdów, finansowania materiałów dydaktycznych i innych wydatków związanych z przybyli uczniowie do 16. roku życia są zapisywani na listę do szkół w specjalnych placówkach Klärungsstellen przy dzielnicowych urzędach, młodzież powyżej 16 lat rejestruje się w Klärungsstelle für Berufliche und Zentral Verwaltete dwujęzyczneW Berlinie jako wielojęzycznej metropolii od lat działają szkoły podstawowe, szkoły zintegrowane i niektóre gimnazja, w których prowadzi się zajęcia w dwóch językach, z niemieckiego i dodatkowo np. z języków: angielskiego (także w OSZ), francuskiego, greckiego, włoskiego, portugalskiego, hiszpańskiego, tureckiego, polskiego. W szkole podstawowej Katharina-Heinroth-Grundschule, w Robert-Jungk-Oberschule jako szkole szczebla średniego (z maturą) oraz w Gabrielle-von-Bülow-Gymnasium Twoje dziecko może przyswajać wiedzę i zdawać egzaminy z języka niemieckiego i berlińskie listaSekundarschulen in BerlinGymnasien in BerlinPrivatschulen in BerlinFragment z poradnika „ Polka w Berlinie. Pierwsze kroki i nowe szanse.” link kliknij tutajZabrania się kopiowania i rozpowszechniania zamieszczonych na stronie treści. Czy w Niemczech dziecko musi chodzić do szkoły? Od kiedy zaczyna się obowiązek szkolny i jak długo trwa? Tego dowiecie się z dzisiejszego wpisu. Zapraszam. W jednym z ostatnich postów na temat wakacji i dni wolnych od szkoły wspominałam o karach za nieobecność na lekcjach w szkole oraz że rozszerzę ten temat osobnym wpisem. Zanim przejdę do kar, to zacznę od samego obowiązku szkolnego.(wpis o karach znajdziesz TU) Obowiązek uczęszczania do szkoły. Szkoły w Niemczech są trochę inaczej rozwiązane jak w Polsce, więc w ramach krótkiego wstępu kilka informacji o szkołach. Zanim zacznę się powtarzać przy kolejnych tematach wspomnę, że tak jak to było przy dniach wolnych, mogą występować pewne różnice w poszczególnych Bundeslandach i jak zobaczycie ° te małe kółeczko, to właśnie oznaczać będzie „w zależności od landu” 😀 No to więc mamy podstawówkę, która w większości landów kończy się na 4 klasie (Berlin i Brandenburg 6 klas) i następnie przechodzi się do tzw. weiterführende Schule, czyli do szkoły średniej i tu w zależności od rodzaju szkoły (Gymnasium, czyli liceum, Realschule, Hauptschule, Gesamtschule...) jest to nauka do max 13 klasy, licząc od pierwszej klasy podstawówki. Żeby nie było nieporozumień od razu ustalmy: w Niemczech rok szkolny liczy się nieprzerwanie od pierwszej klasy szkoły podstawówki do ostatniej klasy szkoły średniej, czyli np. ostatni rok liceum to będzie 12-a klasa (lub 13-a ° ), (dziecko po podstawówce, gdy zacznie szkołę średnią jest w 5 klasie, a nie „w pierwszej szkoły średniej”). ♣ Obowiązek uczestniczenia w szkole zaczyna się gdy dziecko ukończy 6 lat do danego roku, tzn jeżeli dziecko w 2020 roku do końca września skończy 6 lat ma obowiązek pójść do pierwszej klasy szkoły podstawowej; jeżeli ma urodziny po wrześniu obowiązek zacznie się w 2021 roku. No i tak w Niemczech rozróżnia się Vollzeitschulpflicht oraz Teilzeitschulpflicht. Foto von Pixabay Vollzeitschulpflicht To znaczy, że szkoła jest „na pełnym etacie” 😉 innymi słowy całodniowa. Nie, to nie oznacza, że od rana do nocy, ale od poniedziałku do piątku. W tym przypadku dziecko obowiązuje uczestniczenie szkoły do 9 maksymalnie do 10 klasy (°). Czyli w normalnym przypadku będą to 4 lub 6 klas podstawówki plus 4 do 6 lat szkoły średniej. Na przykładzie Nordrhein-Westfalen moje dzieci mają obowiązek chodzenia do szkoły w pełnym wymiarze (4+6) 10 lat, czyli do 16 roku życia. I tu kończy się Vollzeitschulpflicht, ……. ale ale…. Teilzeitschulpflicht (Berufsschulpflicht) ale.. no to jeszcze nie oznacza koniec szkoły 🙂 po 9 czy 10 klasie młodzież jest zobowiązana do szkoły zawodowej. Teilzeit oznacza, że uczeń kilka dni w tygodniu jest w szkole a kilka w pracy, w zakładzie czy firmie w której robi „Ausbildung”. No i muszę chyba wyjaśnić, co to oznacza. W Niemczech zawodu nastolatek uczy się poprzez konkretnego pracodawcę, czyli jeżeli taki Jasio chce zrobić technika informatyka, musi poszukać firmy, która to oferuje. Złożyć podanie i mieć nadzieję, że firma go przyjmie. Taka firma może mieć na przykład tylko jedno takie miejsce w roku (lub więcej). Gdy Jasio dostanie zgodę i rozpocznie się rok szkolny przez 3 dni w tygodniu przychodzi do pracy jak każdy inny pracownik i uczy się w praktyce swojego zawodu, a w pozostałe 2 dni chodzi na zajęcia teoretyczne do szkoły. Oczywiście, to nie jest tak, że każdy musi iść do szkoły zawodowej. Uczeń po 10 klasie nie musi przerywać szkoły tylko uczyć się dalej, zdać maturę, a następnie iść na studia (lub po maturze zrobić Ausbildung). Matura jest w 13 klasie, a niektóre szkoły oferują tryb G8, czyli maturę po 12 klasie. Na całe NRW są tylko 3 takie szkoły, między innymi te, do którego chce iść moja córka 😉 Foto von jackmac34 Wyjątki Oczywiście są pewne wyjątki, gdzie można zostać na jakiś czas zwolnionym z obowiązku, np. ciąża czy dobrowolne prace w czynie społecznym (pod pewnymi warunkami) czy służba wojskowa. Ale także pobyt za granicą czy nauka w domu, ale to są indywidualne przypadki. A co ma zrobić Jasio, jeżeli po 10 klasie skończy szkołę średnią, bo nie chce zdawać matury, a nie dostał miejsca w żadnej szkole zawodowej? W większości landów niemieckich musi ukończyć tzw rok przygotowujący do zawodu (Berufsvorbereitungsjahr), czyli Jasio chodzi przez rok do szkoły zawodowej (tam gdzie teoria) i może w następnym roku znowu ubiegać się o miejsce w jakieś firmie. Poza tym w roku, w którym Jasiek stanie się Janem i skończy 18 lat jest zwolniony z obowiązku szkolnego. No i tak… chciałam napisać o karach za wagary i taki też był tytuł wpisu, w ramach wstępu napisać dwa zdania o obowiązku szkolnym… i na końcu zmieniłam tytuł wpisu, bo z 2 zdań zrobił się elaborat 😀 No czyli kolejny wpis szkolny, tym razem już o samych karach pojawi się niebawem. Znajdziesz do TU Ciekawa jestem jak wygląda to w kraju, w którym mieszkacie, jak długo dziecko ma obowiązek uczęszczania do szkoły, o ile taki obowiązek istnieje? buziaki Olgietta Zobacz także: Międzynarodowa wymiana uczniów jest niezwykle interesującą i przynoszącą wiele pozytywnych efektów formą pracy z uczniami. Od jesieni 1999 roku, a więc od pierwszego roku swego istnienia, Publiczne Gimnazjum nr 1 w Zagórowie prowadzi wymianę uczniów z Haranni-Gymnasium Herne w Niemczech. Od tego też czasu jestem osobą odpowiedzialną za przygotowywanie, przebieg oraz podsumowywanie spotkań polsko-niemieckich organizowanych w ramach tej wymiany Współpraca pomiędzy zagórowskim gimnazjum a Haranni-Gymnasium Herne została nawiązana dzięki kontaktom dyrekcji obydwu szkół . Herne jest miastem partnerskim Konina. Z tego też względu do udziału w wymianie zaproszeni zostali uczniowie i nauczyciele II Liceum im K. K. Baczyńskiego w Koninie. Po spotkaniu dyrekcji trzech wspomnianych szkół i podjęciu decyzji o zorganizowaniu wymiany uczniów pani dyrektor powierzyła mi koordynację (we współpracy z nią) tego projektu oraz sprawowanie opieki nad młodzieżą podczas jego realizacji, co przyjęłam ze satysfakcją i nadzieją na odzew wśród uczniów, rodziców, nauczycieli oraz społeczności lokalnej. Cele wymiany Do podstawowych celów naszej wymiany należą: poznawanie przez uczniów i nauczycieli zwyczajów, historii, kultury i życia codziennego w partnerskim, wykorzystywanie przez uczniów polskich w praktyce wiadomości i umiejętności zdobywanych na lekcjach języka niemieckiego oraz ich poszerzanie, integracja młodzieży i dorosłych z Polski i Niemiec z uwzględnieniem bogactwa i różnorodności kultur i tradycji obu narodów, nawiązywanie nowych znajomości i przyjaźni, integracja uczestników wymiany z władzami lokalnymi w obu krajach, integracja społeczności lokalnej, integracja społeczności szkolnej, integracja nauczycieli, uczniów i rodziców wokół wspólnych działań, rozwijanie metody pracy grupowej wokół jasno określonego celu, rozwijanie metody projektu edukacyjnego, wzajemne poznanie poprzez udział w zajęciach sportowych, połączony niekiedy z rywalizacją. Przygotowywanie wymiany Każdorazowo w programie wymiany uczestniczy około 40 uczniów, z czego kilkanaście osób stanowią zawsze zagórowscy gimnazjaliści. Podczas przygotowywania programu każdego spotkania polsko - niemieckiego odbywam spotkania organizacyjne z naszymi partnerami z II LO w Koninie. Z nauczycielami z Herne, którzy są koordynatorami wymiany, kontaktuję się przez telefon, za pomocą faksu lub za pośrednictwem Internetu. Wspólnie ustalamy szczegóły dotyczące programu i przydziału uczniów, starając się przy tym brać pod uwagę zainteresowania uczniów polskich i niemieckich, a także propozycje ich rodziców. Na początku współpracy zdecydowano się na przyjęcie modelu zakwaterowania w rodzinach; zasada ta obowiązuje do dnia dzisiejszego. Można więc powiedzieć, że w wymianie uczestniczą nie tylko uczniowie i nauczyciele, lecz także, pośrednio, rodziny uczniów. Organizowanie wymiany w mojej szkole nie jest wyłącznie zadaniem dyrekcji i moim, w przygotowaniach uczestniczą zawsze uczniowie i ich rodzice. Odbywamy z nimi spotkania, w czasie których integrujemy się jako grupa, opracowujemy propozycje programu lub omawiamy ostateczną, zatwierdzoną przez organizatorów polskich i niemieckich wersję programu. Przebieg wymiany A. Pierwsze spotkania w Polsce i w Niemczech Uczniowie i nauczyciele z Haranni-Gymnasium Herne przybyli do Konina i Zagórowa po raz pierwszy w październiku 1999 roku. Powitaliśmy ich w Koninie po ich ośmiogodzinnej podróży. Uczniowie polscy byli trochę zdenerwowani, zadawali sobie przede wszystkim pytanie: jak będziemy się porozumiewać? Kiedy wszyscy spotkali się następnego dnia, można było zauważyć, że owa niepewność minęła. Nie opowiadano o trudnościach w porozumiewaniu się (nawet jeśli takie wystąpiły), lecz o sympatycznych gościach z Niemiec i o przyjaznym przyjęciu przez polskich gospodarzy. Kiedy żegnaliśmy grupę niemiecką, wszyscy wyrażali radość z rewizyty polskich uczniów i nauczycieli, zaplanowanej na rok 2000. Pierwsza rewizyta miała miejsce, zgodnie z planem, w kwietniu 2000 roku. Dla większości z polskich uczniów był to pierwszy pobyt w Niemczech. Byli bardzo zadowoleni ze spotkania z przyjaciółmi, których zdobyli jesienią 1999 roku. Wszyscy zostali przyjęci w Herne z ogromną serdecznością. B. Pobyt w szkole Za każdym razem jednym z punktów programu jest wizyta w szkole i udział w lekcjach, względnie obserwacja lekcji. Stwarza to uczniom i nauczycielom możliwość dokonania porównania szkoły polskiej ze szkołą niemiecką. Poza tym uczniowie polscy, uczestnicząc w lekcjach w Niemczech, mają doskonałą okazję do zaprezentowania swoich wiadomości i umiejętności w zakresie języka niemieckiego oraz innych przedmiotów. Kiedy program wymiany realizowany jest w Polsce, uczniowie niemieccy biorą udział w zajęciach dydaktycznych głównie z języka niemieckiego. Wówczas także uczniowie, którzy nie uczestniczą w wymianie, mogą komunikować się z rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego. C. Spotkania z władzami lokalnymi Zawsze gdy jesteśmy w Herne, gościmy w Ratuszu u Nadburmistrza Miasta Herne. W kwietniu 2002 roku spotkaliśmy tam uczniów i nauczycieli z Pragi (z Czech), którzy w tym samym czasie co my przebywali w Herne. W marcu 2003 roku w spotkaniu z władzami Herne uczestniczyli razem z nami uczniowie i nauczyciele ze szkoły z Francji, która jest również szkołą partnerską Haranni-Gymnasium. Podczas realizacji programu wymiany w Polsce uczestniczymy w spotkaniach z Prezydentem Konina oraz Burmistrzem Gminy i Miasta Zagórów. W październiku 2004 roku w takim spotkaniu wzięli udział także uczniowie i nauczyciele ze szkoły z Litwy, z którą zagórowskie gimnazjum prowadzi wymianę uczniów. D Zajęcia sportowe Każdego roku bierzemy udział w zajęciach sportowych, w czasie których można poznawać się nawzajem i wymieniać doświadczenia, używając niewielu słów. W ciągu tych lat mogliśmy: pływać (w Herne i we Wrześni), grać w tenisa stołowego (w Zagórowie), grać w kręgle (w Herne), strzelać (w Zagórowie), jeździć konno (w Koninie), grać w plażową piłkę siatkową (w Witten), grać w badmintona i bowling (w Recklinghausen), wspinać się po ścianie (w Dortmundzie) oraz jeździć na łyżwach (w Herne). E. Projekty i uroczystości Bardzo pozytywnie na wzajemne poznanie wpływają dni projektów, w czasie których uczniowie pracują w grupach lub parach polsko-niemieckich. Następuje wówczas intensywne komunikowanie się po niemiecku. W Haranni-Gymnasium uczestnicy wymiany brali udział w tzw. akcjach plastycznych. Lepili np. postacie z gipsu; postawa i gesty tych postaci miały wyrażać formę powitania. Przygotowywali plakaty na temat: Niemiecka tożsamość - polska tożsamość. Wykonywali postacie z tektury, następnie wystawiali je w Herne w różnych miejscach, w których razem z tłem utworzyły dzieła sztuki, które utrwalali na zdjęciach. W Herne uczniowie pracowali także nad projektem teatralnym ,,Żywe obrazy''. W grupach przygotowywali przedstawienia polskich i niemieckich bajek, podań i wierszy w formie ,,ludzkich posągów''. Każda grupa prezentowała pozostałym grupom swoją historię w pięciu scenicznych nieruchomych obrazach. W czasie jednej z wizyt w Herne uczniowie pracowali nad projektem ,,Gablotki wystawowe dla naszych twarzy''. W parach polsko-niemieckich wykonywali gablotki wystawowe (z kartonów od butów), w których partnerzy mogli zaprezentować swoje twarze. Poszczególne gablotki musiały posiadać jakiś temat, który miał być interesujący dla obu partnerów. Każdy uczestnik otrzymał na pamiątkę zdjęcie twarzy swego partnera i swojej, umieszczonej w gablotce wystawowej. W II LO w Koninie uczestnicy wymiany wzięli udział w uroczystości ,,Integracja w integracji''. Wspólnie z młodymi ludźmi z warsztatów terapii zajęciowej pracowali nad projektem ,,Nasze wspólne marzenia'' oraz prowadzili dyskusję na temat szans osób niepełnosprawnych w społeczeństwie. By lepiej i w trochę inny sposób poznać Konin, wszyscy uczestnicy wymiany wzięli udział w grze Stadrallye. Otrzymali około 20 pytań dotyczących Konina, w wersji niemieckiej. By móc odpowiedzieć na te pytania, musieli udać się w grupach polsko-niemieckich do niektórych obiektów znajdujących się na terenie miasta. Nasi niemieccy goście mieli dwa razy okazję uczestniczyć w Ślubowaniu Uczniów Klas Pierwszych w gimnazjum w Zagórowie. Byli również obecni na uroczystości ,,Nasze małe i duże ojczyzny'', w programie której znalazły się między innymi: dyskusja na temat integracji europejskiej, przedstawienie teatralne, koncerty muzyczne oraz różnorodne konkursy sportowe. W Zagórowie miało także miejsce ,,Party dla młodzieży z Niemiec, Litwy i Polski''. W tym projekcie uczestniczyli również uczniowie naszej szkoły partnerskiej z Litwy. Uczniowie przygotowywali tego dnia niemieckie, litewskie i polskie potrawy narodowe, w czym pomagały im uczennice z Technikum Żywienia przy Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Zagórowie. Pisali również przepisy na wspomniane potrawy w trzech wersjach językowych: po niemiecku, po litewsku i po polsku. W czasie uroczystości, w której wzięła udział społeczność lokalna goście z Litwy zaprezentowali pieśni i tańce ludowe. Uczestnicy wymiany polsko-niemieckiej przedstawili krótko jej przebieg. Na zakończenie nastąpiła degustacja przygotowanych przysmaków. Podczas jednej z wizyt w Polsce wszyscy uczestnicy wymiany realizowali w plenerze w Lądzie nad Wartą projekt ,,Człowiek i natura''. Pracując w grupach polsko-niemieckich, uczniowie musieli wymyślić państwo ekologiczne i zaprezentować je w formie plakatu, który miał uwzględniać minimum pięć spośród następujących elementów: hymn , flaga , godło, święto narodowe, potrawa narodowa, napój narodowy, zwyczaj ludowy, strój ludowy. W międzyczasie mogli pływać katamaranem po Warcie. Spotkanie zakończyło się wspólnym piknikiem. F. Zwiedzanie W czasie każdej wizyty w Niemczech i w Polsce zwiedzamy Herne, Konin i Zagórów. W programie są również wyjazdy do innych miejscowości. W Polsce zwiedzaliśmy: Gniezno, Poznań, Kraków, Wieliczkę, Wrocław, Gdańsk, Warszawę, Żelazową Wolę, Toruń, Piwnice, Golub - Dobrzyń, Ciechocinek, Ślesin, Chełmno nad Nerem, Pyzdry oraz Ląd. W Niemczech mieliśmy okazję być w: Muenster, Bochum, Dortmundzie, Essen, Trier, Witten, Recklinghausen, Kolonii nad Renem oraz w Aachen. Przy okazji wyjazdu do Aachen udaliśmy się do Maastricht, miasta położonego w Holandii. W czasie tych wycieczek poznawaliśmy znaczną część polskiej i niemieckiej (oraz holenderskiej) historii i współczesności. G. Czas wolny Za każdym razem w programie wymiany znajduje się punkt: Czas wolny. Młodzież przebywa wówczas pod opieką rodzin, u których gości. Stwarza to dobrą okazję do bliższego poznania oraz zawierania przyjaźni. Podsumowywanie wymiany Ostatniego dnia programu wymiany ma zawsze miejsce spotkanie podsumowujące, w czasie którego następuje wstępna ewaluacja. Uczestnicy wymiany oraz rodzice uczniów przedstawiają swoje pierwsze wrażenia, dzielą się swoimi spostrzeżeniami i opiniami; na podstawie dotychczasowych relacji można stwierdzić, że spotkania polsko-niemieckie są dla ich uczestników czymś niezwykle ubogacającym. Wymiana nigdy nie kończy się wraz z ostatnimi pożegnaniami. Po zrealizowaniu programu organizuję spotkania podsumowujące w szkole, w czasie których uczestnicy wymiany analizują jej przebieg, dokonują szerszej ewaluacji; dotychczasowe oceny uczniów potwierdzają celowość projektu. Gimnazjaliści przygotowują poza tym relacje z przebiegu wymiany (opatrzone zdjęciami), które umieszczane są na gazetkach ściennych na korytarzu szkoły oraz w pracowni języków obcych. Pozytywnie na temat wymiany wypowiadają się także uczniowie, rodzice i nauczyciele naszej szkoły, którzy w niej bezpośrednio nie uczestniczą, lecz mają możliwość kontaktowania się z gośćmi z Niemiec w czasie ich pobytu w gimnazjum. Informacje na temat wymiany umieszczane są na stronie internetowej naszej szkoły oraz II LO w Koninie. Efekty współpracy z naszym partnerem z Niemiec przedstawiamy również prasie lokalnej (w obu krajach), która okazuje duże zainteresowanie naszym przedsięwzięciem. Efekty wymiany Organizowane przez naszą szkołę spotkania polsko-niemieckie przynoszą szereg pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. Projekt ten ubogaca uczniów i nauczycieli gimnazjum, rodziców oraz społeczność lokalną. Dzięki organizowaniu w mojej szkole polsko-niemieckiej wymiany uczniów: Uczniowie i nauczyciele poznają zwyczaje, historię, kulturę i życie codzienne w kraju partnerskim. Uczniowie polscy mogą wykorzystywać w praktyce wiadomości i umiejętności zdobywane na lekcjach języka niemieckiego oraz je poszerzać. Uczniowie nie biorący udziału w wymianie mogą komunikować się z rodzimymi użytkownikami języka niemieckiego. Wzrasta wśród wielu uczniów motywacja do nauki języka niemieckiego. Wzrasta samodzielność uczniów, poczucie własnej wartości oraz poczucie integracji ze szkołą poprzez włączenie ich w prace organizacyjne oraz ewaluację przedsięwzięcia. Następuje integracja młodzieży i dorosłych z Polski i Niemiec z uwzględnieniem bogactwa i różnorodności kultur i tradycji obu narodów. Uczniowie i nauczyciele nawiązują nowe interesujące znajomości i przyjaźnie. Uczniowie i nauczyciele mogą się wzajemnie poznawać poprzez udział w zajęciach sportowych. Uczniowie mogą wykorzystywać i rozwijać swoje umiejętności plastyczne i aktorskie. Możliwe jest rozwijanie umiejętności pracy grupowej wokół jasno określonego celu. Możliwe jest rozwijanie metody projektu edukacyjnego. Uczniowie i nauczyciele poznają historię i kulturę swego kraju. Uczniowie i nauczyciele poznali fragment historii oraz kultury holenderskiej. Możliwa była integracja młodzieży i nauczycieli z Niemiec, z Polski i z Francji. Możliwa była integracja młodzieży i nauczycieli z Niemiec, z Polski i z Litwy. Następuje integracja uczniów, nauczycieli i rodziców wokół wspólnych działań. Rodzice uczniów przekonują się, jak cenna jest ich pomoc. Następuje integracja społeczności lokalnej. Możliwa jest promocja mojej szkoły w regionie, a także za granicą. Następuje integracja uczniów i nauczycieli z władzami lokalnymi w obu krajach. Następuje integracja społeczności lokalnej. Lepiej poznaję możliwości uczniów oraz pozyskuję informacje na temat relacji między młodymi ludźmi. Zdobywam doświadczenie w organizowaniu dużego przedsięwzięcia. Mogę wymieniać doświadczenia z nauczycielami innych szkół (w kraju i za granicą). Sposób finansowania wymiany Nasze spotkania polsko-niemieckie finansowane są w dużej mierze przez organizację Polsko-Niemiecka Współpraca Młodzieży (PNWM). Aby otrzymać dofinansowanie musimy każdorazowo wypełniać wspólnie ze stroną niemiecką wniosek dotyczący realizowanego programu, przedstawić dokładny planowany program danego spotkania oraz przedłożyć sprawozdanie z przebiegu tego spotkania. Szczegółowe informacje na temat działalności PNWM można znaleźć stronie internetowej: Opracowała: Emilia Komorowska, nauczycielka języka niemieckiego

szkoły w niemczech dla polskiej młodzieży