Jak popaść w anoreksje? 2021-05-15 16:25:34; To jets chyba Tutorial jak wpaść w dola nie w depresję, jeśli to się nazywa depresja to ja jestem księżyc XDDD . Anoreksija nervoza. Anoreksija kao poremećaj čini da su obolele osobe opsednute težinom i izgledom svoga tela. Često imaju iskrivljenu sliku o sopstenom telu i, uprkos svim dokazima da stanje nije takvo, one su čvrsto ubeđene da su debele, makar uistinu bile i vrlo mršave. Osobe sa anoreksijom namerno skidaju kilograme služeći se Simptomi. Fizički znaci i simptomi anoreksije povezani su sa gladovanjem. Anoreksija takođe uključuje emocionalne probleme i probleme ponašanja koji uključuju nerealnu percepciju telesne težine i izuzetno jak strah od dobijanja na težini ili debljanja. Možda će biti teško uočiti znakove i simptome jer se ono što se smatra niskom oraz przez Zaufanych Partnerów IAB i innych Zaufanych Partnerów. Zgody tej możesz odmówić lub ją ograniczyć poprzez zmianę ustawień przeglądarki (szczegółowe informacje znajdziesz tutaj ). Zobacz 14 odpowiedzi na pytanie: Jak się zabezpieczyć , żeby na pewnoe nie wpaść? Jeśli zaś na prawej stronie pobłażacie swojemu ego, to też możecie wpaść w coś takiego. If you are given an ego trip on the right-hand side, you can fall a-trip to that also. Ale jak odzwyczaić dziecko od gryzienia, żeby nie wpaść w coś bardziej nieprzyjemnego? lirik maula ya sholli wasallim daiman abada burdah. zapytał(a) o 13:09 Jak zapaść w anoreksje? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Widzę, że chcesz zostać motylkiem. Ja nim jestem. Napisz do mnie na gadu 43917187 Odpowiedzi EKSPERTÉtrangčres odpowiedział(a) o 15:53 P i e r d o l n i j się ostro w łeb. Twoja głupota nie zna granic. Nie żryj nic. Miłej choroby i zniszczonego życia :)Radzę się ogarnąć :3 blocked odpowiedział(a) o 22:22 LUDZIE, ZNOWU BĘDZIE KOPIUJ->WKLEJ Z MOJEJ STRONY. fajnie, że jest coraz więcej debilnych pytań i muszę wklejać swoje własne odpowiedzi spod innych pytań od tego, że w anoreksję się WPADA. Nie da się zrobić "ot tak", pstryk i już nią wpadają w nią nieświadomie, i nigdy się nie przyznają, że ją i to cię nie zabije, bo nawet nie wiesz zapewne jak się odchudzać. Zakład, że nażresz się hamburgerów i pizzy po tygodniu? Nie wytrzymasz, to pewne. Musiałabyś stopniowo mniej jeść, a nie jednego dnia 5 kotletów, 10 kanapek i bigos, a drugiego wafel ryżowy i woda. Po czymś takim trafisz do szpitala nie z powodu, jak mniemam twojej wymarzonej anoreksji, ale osłabienia. Bo twój organizm nie jest tak głupi jak twój mózg i nie da się przekonać do schudniecia 20 kg w kilka efekt jojo? Po jakimś czasie przekonasz się, że chłopcy lecą na grubsze, a nie wieszaki, a wtedy niesamowicie trudno zostają zauważone jako anorektyczki nawet po kilku latach, a nie po tygodniu, jak zapewne masz jesteś aż taka głupia? Jak mówiłam- nie wytrzymasz tygodnia. A nawet jeśli, to złapią cie nauczyciele/rodzice i będziesz miała prze* ci odłączyć tylko owoce i warzywka, pij mnóstwo wody. Pewnie teraz przegryzasz batona. Powodzenia. Jak widzę takie coś to, chcę mi się rzygać! ANOREKSJA TO CHOROBA PSYCHICZNA! Nikt jej nie chce, od tego się umiera! Można co najwyżej być chudym jak patyk a nie być anorektyczką, Boże. blocked odpowiedział(a) o 16:23 Nie jedz i będziesz chuda jak patyk blocked odpowiedział(a) o 13:10 Last4You odpowiedział(a) o 13:13 ((: odpowiedział(a) o 23:54 Odchudzać, nic nie jeść, prowadzić to choroba psychiczna- wmawiasz sobie że cały czas jesteś gruba a tak nie jest. I nadal się odchudzasz nie patrząc na po co ci to? Lepiej mieć "kształty" niż być deską. Naprawdę! Pozdrawiam :) Anoreksja to choroba psychiczna ! chyba nikt nie chcę w nią popaść bo to coś okropnego blocked odpowiedział(a) o 16:56 To choroba którazaczyna sie w psychice :)dobry blog [LINK] poczytaj:) Też chce być chuda ale nie chce mieć taj okropnej choroby .. chociaż wiem ze może do tego dojść , gdyż jestem pro ana robię głodówki i do 200 kcl max na dzień Jesteś G Ł U P I A . chcesz sobie zniszczyc zycie i zostac motylkiem?- prosze bardzo. rob co chcesz , potem bedziesz zalowac Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Anoreksja to śmiertelna choroba, która dotyczy nie tylko ciała, lecz przede wszystkim - psychiki. Dowiedz się kogo najczęściej atakuje, jakie są wczesne sygnały ostrzegawcze, a także czy można coś zrobić, aby zdusić ją w zarodku. Rys. Krzysztof "Rosa" Rosiecki Wbrew pozorom, anoreksja, czyli inaczej jadłowstręt psychiczny, nie jest wcale rzadkim problemem, który dotyczy jedynie garstki zbuntowanych nastolatek albo ekscentrycznych, nadmiernie dbających o swój wygląd celebrytek. W rzeczywistości jest to obecnie dość często występująca choroba (zaliczana do grupy zaburzeń odżywiania), która niestety stanowi bardzo poważne zagrożenie nie tylko dla zdrowia, ale także i życia cierpiących na nią osób. Czym jest anoreksja: najważniejsze fakty Najprościej mówiąc, anoreksja to zaburzenie psychiczne, które polega na drastycznym ograniczaniu ilości przyjmowanych pokarmów w celu osiągnięcia szczupłej sylwetki (czyli na obsesyjnym odchudzaniu się), co w końcu prowadzi do znacznego ubytku masy ciała (niedowagi), stanu niedożywienia i postępującego wyniszczenia organizmu. Faktem jest, że problem ten dotyczy głównie młodych dziewcząt i kobiet (przed 30 rokiem życia). Jego rozpowszechnienie w populacji nastolatków szacowane jest w sumie na 0,5-1 proc. Chorują jednak także dorośli, a częstość występowania w tej grupie wiekowej to 0,4-0,8 proc. Eksperci ostrzegają, że anoreksja jest chorobą śmiertelną, obarczoną największym ryzykiem śmierci spośród wszystkich zaburzeń psychicznych (umiera na nią od 10 do 20 proc. chorych - z powodu różnych powikłań somatycznych lub samobójstwa). Choć anoreksja, podobnie jak otyłość, zaliczana jest do tzw. chorób cywilizacyjnych, to jednak wcale nie pojawiła się ona dopiero w naszych czasach – pierwszy raz opisano w literaturze medycznej objawy anoreksji już w 1684 r. Anoreksja – jak rozpoznać wczesne objawy Z uwagi na niezwykle groźne konsekwencje związane z anoreksją naprawdę warto znać jej wczesne objawy (sygnały ostrzegawcze), a także najważniejsze czynniki ryzyka (przyczyny, elementy sprzyjające zachorowaniu). Dzięki tej świadomości można zapobiec rozwojowi choroby u siebie i bliskich lub też zdusić ją w zarodku, gdy już się zacznie. Wśród różnego rodzaju objawów, mogących wskazywać na rozwijającą się anoreksję czy też wysokie ryzyko zachorowania, znajdują się Lęk przed otyłością i „tuczącym pożywieniem”, przejawiający się nadmierną koncentracją na utrzymywaniu „właściwej” masy ciała i nadmiernym zainteresowaniem tematyką żywieniową; Zaburzony obraz własnego ciała i związany z nim brak satysfakcji ze swojego wyglądu (przekonanie, że jest się zbyt grubym); Wskaźnik masy ciała (BMI) poniżej 17,5 (świadczący o niedożywieniu) - przy spadku BMI poniżej 13 konieczna jest już hospitalizacja chorego; Stosowanie restrykcyjnej diety, spożywanie posiłków w odosobnieniu, zmniejszanie porcji jedzenia, okłamywanie najbliższych co do ilości spożytego pokarmu (np. chora osoba spożywa tylko jeden jogurt lub jabłko dziennie); Wyczerpujące ćwiczenia fizyczne; Prowokowanie wymiotów; Stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych; Stosowanie środków tłumiących łaknienie; Występowanie niepokojących objawów somatycznych (zaburzenia hormonalne i metaboliczne, np. zatrzymanie menstruacji). Anoreksja a bulimia Anoreksja może przybierać również postać bulimiczną, w której dochodzi do epizodów nadmiernego objadania się, a potem prób pozbycia się zjedzonego pokarmu lub zawartych w nim kalorii przez prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających lub intensywne ćwiczenia. Warto pamiętać, że osoba, u której rozwija się anoreksja, będzie najczęściej zaprzeczać, że dzieje się z nią coś złego, i przekonywać, że jej działania to przejaw zdrowego trybu życia czy też dążenia do uzyskania optymalnego wyglądu. Co zwiększa ryzyko zachorowania na anoreksję Dr hab. Katarzyna Kucharska, psychiatra z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, podkreśla, że przyczyny anoreksji są bardzo złożone. Są wśród nich zarówno czynniki biologiczne (predyspozycje genetyczne), jak też pozabiologiczne (psychologiczne, socjologiczne i kulturowe). - Istnieje kilka genów warunkujących cechy związane ze skłonnością do przybierania bądź tracenia na wadze. Geny te, w połączeniu z właściwymi dla zaburzeń odżywiania cechami osobowości, tworzą kombinację predysponującą daną osobę do wystąpienia choroby – tłumaczy dr Katarzyna Kucharska. Tak więc, u osób z jadłowstrętem psychicznym, zaburzony obraz własnego ciała może występować zarówno przed chorobą, w trakcie choroby, jak i po chorobie, co ma związek z pewnymi trwałymi cechami ich osobowości i sposobem funkcjonowania ich mózgu. Takie predyspozycje, wzmacniane dodatkowo przez modę na bycie „fit” i/lub komunikaty otrzymywane w domu czy w grupie rówieśniczej, przyczyniają się do nasilonego występowania natrętnych myśli dotyczących jedzenia, wagi i kształtu ciała u osób z zaburzeniami odżywiania. Na tym jednak nie koniec. „Istnieją dowody na genetyczne podłoże anoreksji, jednak jej pełnoobjawowy przebieg jest najczęściej konsekwencją działania niekorzystnych czynników emocjonalnych, głównie trudnej sytuacji rodzinnej” – podkreślają profesorowie Piotr Gałecki i Agata Szulc w napisanym dla lekarzy podręczniku z zakresu psychiatrii. O jakie konkretne trudności rodzinne chodzi? Okazuje się, że na anoreksję bardziej narażone są osoby z rodzin nadopiekuńczych (uniemożliwiających rozwój autonomii i samodzielności dziecka), tzw. rodzin zasznurowanych (z dominującą, wymagającą podporządkowania matką), a także rodzin sztywnych (unikających wewnętrznych konfliktów i napięć). Jeśli zaś chodzi o konkretne cechy osobowości, które zwiększają ryzyko zachorowania na anoreksję, to eksperci wskazują przede wszystkim na tzw. typ anankastyczny (chodzi o osoby bardzo skupione, sumienne i dokładne, starające się mieć wszystko pod kontrolą, lubiące porządek, cechujące się perfekcjonizmem). Dr hab. Katarzyna Kucharska wskazuje ponadto, że u osób cierpiących na anoreksję często stwierdza się występowanie (zarówno przed, w trakcie, jak i po chorobie) różnego rodzaju deficytów w funkcjonowaniu psychospołecznym, takich jak np.: sztywność myślenia, upośledzone procesy percepcji i ekspresji emocji czy też zaburzenia w zakresie empatii. W świetle powyższych faktów nie powinno nikogo dziwić to, że zaburzenia odżywiania, w tym anoreksja, należą do zaburzeń psychicznych najtrudniejszych do leczenia. I na pewno nie chodzi tu o nastoletni kaprys czy bunt. - Chorzy na jadłowstręt psychiczny przejawiają silny opór wobec leczenia, a powikłania zdrowotne często zmuszają do wycofania się z procedur leczenia zgodnych z protokołem badawczym – przyznaje dr hab. Katarzyna Kucharska. Anoreksja – jak leczyć, gdzie szukać pomocy Podstawową metodą leczenia anoreksji jest psychoterapia, przede wszystkim terapia rodzinna (systemowa, co oznacza, że do terapii zakwalifikowana jest nie tylko osoba, która choruje na anoreksję, ale i jej najbliżsi), a także terapia poznawczo-behawioralna. W tym długotrwałym procesie bardzo pomocne są też formalne i nieformalne grupy wsparcia. W cięższych przypadkach (gdy doszło już do dużego wyniszczenia organizmu), wskazana lub też konieczna może być hospitalizacja i wielokierunkowe leczenie internistyczne. Generalnie, podobnie jak w przypadku otyłości, w skutecznym leczeniu anoreksji i innych zaburzeń odżywiania, najlepiej sprawdza się kompleksowe podejście i wielodyscyplinarny zespół terapeutyczny, w skład którego powinni wchodzić oprócz lekarzy (psychiatry, internisty, pediatry), także: psycholog (psychoterapeuta), dietetyk oraz fizjoterapeuta. Najlepiej jednak dmuchać na zimne i starać się do rozwoju choroby w ogóle nie dopuścić. Aby sprawdzić swoje BMI, a także dowiedzieć się, czy i w jakim stopniu jest się zagrożonym anoreksją można wykonać bezpłatne testy, opracowane przez specjalistów z Instytutu Psychiatrii i Neurologii, które są dostępne na stronie internetowej poświęconej profilaktyce zaburzeń odżywiania w sekcji „Sprawdź się”: Na wspomnianej stronie internetowej, w sekcji „Poszukaj pomocy”: można też znaleźć wiele praktycznych informacji na temat leczenia anoreksji i innych zaburzeń odżywiania. Eksperci zamieścili tam odpowiedzi na najczęściej zadawane w tych sprawach pytania (np. co zrobić, gdy bliska mi osoba ma niepokojące objawy, ale twierdzi, że nic złego się z nią nie dzieje albo jak wygląda konsultacja u lekarza psychiatry). Nie stygmatyzujmy chorych i ich bliskich Na koniec, w kontekście anoreksji, trzeba jeszcze wspomnieć o jednej ważnej rzeczy. Chodzi o problem stygmatyzacji, dotyczącej zarówno osób chorych, jak i ich rodzin. W sytuacji wystąpienia u kogoś tego rodzaju choroby bardzo często niestety, osoby z najbliższego lub dalszego otoczenia ulegają pokusie napiętnowania chorego czy też jego rodziny, np. poprzez obarczanie ich winą za zaistniałą sytuację, niesprawiedliwe ocenianie i krytykowanie, najczęściej za pomocą krzywdzących stereotypów. Dlatego psychiatrzy i psycholodzy apelują do wszystkich o dużą wstrzemięźliwość i delikatność w podejściu do chorych i ich rodzin, tak by niepotrzebnie nie pogarszać ich sytuacji i zarazem ułatwić im radzenie sobie z tym złożonym problemem. „Ani osoba z zaburzeniami jedzenia, ani jej rodzina nie są odpowiedzialni za rozwój zaburzenia. Mogą natomiast skutecznie wspierać się w szukaniu pomocy, tym samym przyspieszając proces postawienia odpowiedniej diagnozy i rozpoczęcia właściwego leczenia, co jest warunkiem powrotu do zdrowia” – czytamy na stronie internetowej stworzonej przez specjalistów z Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Wiktor Szczepaniak, Źródła: Gałecki P., Szulc A.,: „Psychiatria”, podręcznik akademicki, wyd. Edra 2018. Edukacyjno-informacyjna strona internetowa dotycząca profilaktyki zaburzeń odżywiania, stworzona przez ekspertów Instytutu Psychiatrii i Neurologii w ramach Narodowego Programu Zdrowia na lata 2016-2020. Materiały i wypowiedzi ekspertów z IV Narodowego Kongresu Żywieniowego, który odbył się w Warszawie w styczniu 2019 r. zapytał(a) o 15:47 Jak szybko można popaść w anoreksje ? Jak myślicie przez jaki czas chudniesz tyle że popadasz już w tą chorobe psychiczną i ma sie anoreksje ? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTM e g. odpowiedział(a) o 17:04: Tu nie chodzi o stopień wychudzenia, o szybkość chudnięcia. Skutki fizyczne są widoczne dopiero po jakimś czasie choroby, która psychicznie opanowuje bardzo szybko. Wtedy chora osoba całkowicie traci kontrolę nad chorobie możemy mówić, gdy taki stan trwa bynajmniej około 2 miesięcy i więcej. Np, nie można chorować jeden tydzień, czy dwa, ani też zachorować z dnia na wygląda tak, że np postanawiasz się jesz mniej słodyczy. Wprowadzasz w jadłospis zdrowsze zamienniki produktówCałkowicie odrzucasz te "niezdrowo" gdy to nie wystarcza - zaczynasz zmniejszać limit mniej, mniej i końcu jeszcze cięższe ćwiczenia stopniowo... Odpowiedzi EKSPERTSourire. odpowiedział(a) o 15:57 anoreksja fizyczna jest wtedy gdy Twój organizm jest tak wyniszczony, tak wygłodzony, że odbiera Ci sił. może doprowadzić do tego, że z wielkim wysiłkiem podnosisz chociażby butelkę z wodą. organizm może wyniszczać Cię od środka. kurczy Ci się żołądek .ale anoreksja to przede wszystkim choroba psychiczna. masz tak okropne obrzydzenie do jedzenia, że praktycznie nic nie jesz. po jakimś czasie dziwne jest dla Ciebie określenie 'głód' bo go nie odczuwasz. czasem masz ochotę coś zjeść, ale w głowie masz walkę, sama ze sobą. wyobrażasz sobie w głowie, że ktoś odradza Ci jedzenia, mówiąc, że jesteś gruba, że przytyjesz, a sama chciałabyś zjeść. jest jeszcze tak, że po zjedzeniu czegoś, widzisz siebie grubą, po prostu to widzisz, w lustrze. brzydzisz się własnego wyglądu. a zaczyna się wszystko od tego, że chcesz schudnąć, kilka kilogramów, potem jesteś chuda, wszyscy to widzą, ale nie Ty, chcesz chudnąć więcej, przestajesz jeść, a zaczynasz nałogowo ćwiczyć. No to jest choroba psychiczna. I można się szybko jej nabawić. Bedziesz myślała że jestes gruba, i przetsaniesz jeśc..a jeszcze gorzej z toba będzie jak np. będziesz ważyła ...załózmy 30kg przy wzroście , a dalej będziesz myślała żę jesteś gruba . Ponad to cięzko jest z tego wyjść, czasami nawet w ogóle, wypadają włosy, zębby, nerki wysiadają. Straszna choroba według mnie nie da się określić tego czasu, można popaść w tą chorobę nie akceptując siebie, będąc zbyt perfekcyjnym, odchudzając się rygorystycznie blocked odpowiedział(a) o 16:10 Hmm... jak będziesz mało ważyła nic nie jadła bo wydaje Ci się, że jesteś jeszcze za gruba to możesz mieć taką chorobę. Adam;p odpowiedział(a) o 16:19 ikstrzy odpowiedział(a) o 15:48 zależy od człowieka i jego organizmu , ale tak ok ! miesiąc ;) Za to odpowiada psychika. Gdybyś ciągle widziała siebie jako grubą i ograniczyła jedzenie do zera, miałabyś anoreksje. Jeżeli jednak, CHCESZ to zrobić i to w dodatku po nic, nie uda Ci się. Przestaniesz jeść - narobisz sobie niezłego bigosu i przestaniesz się rozwijać, do końca życia, będziesz niską, niedorozwiniętą marudą ;D Hm,m to zalezy od organizmu ale anorejsja jest naparwde groźną chorobą;( Daisii odpowiedział(a) o 14:23 sucha333 odpowiedział(a) o 20:09 Tego sie nie do określić , ja np. mam 16 lat 163 cm i waze nie cale 37 kg jestem bardzo szczupła , i nieraz słysze głupie komętarze oo anorektyczka , chodz nią nie jetsem . ALe nie powiem bo patrząc w lustro widze sb grubszą , to jest straszny lek przed przytyciem , tak to nazwe . Wikiszka odpowiedział(a) o 22:06 Jeśli chcesz popaść w tą chorobę to pomyśl 3 razy. Ja chorowałam i nadal choruję na anoreksję. A co do pytania. Zaczyna się jak coś Ci się w sobie nie podoba, więc normalnie się odchudzasz i ograniczasz posiłki. Potem jesz mniej, mniej, mniej.. A potem głodówki. Moim zdaniem w anoreksję wpadasz jak zaczynasz głodówki. Na12345 odpowiedział(a) o 15:14 Powiem tak możesz jeść: chipsy, żelki, KFC, MC Donald's, orzeszki I inne fast food bo to choroba psychiczna. Uświadamiasz sobie że jesteś gruba świnia itp. Ja miałam anoreksję I naprawdę to jest koszmar a nie choroba Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Pojęcie anorexia nervosa pochodzi z języka greckiego i oznacza ono brak apetytu. Anoreksja, zwana inaczej jadłowstrętem psychicznym, jest to zaburzenie odżywiania, które charakteryzuje się wyjątkowo niską masą ciała, bardzo dużym lękiem przed przybraniem na wadze i zniekształconym postrzeganiem swojego ciała [1]. Niestety żyjemy w czasach, kiedy jesteśmy pod ciągłą presją bycia idealnym pod każdym względem. Media promują wyidealizowane normy atrakcyjności, a życie staje się ciągłą pogonią za sukcesem i powodzeniem gdzie mało jest miejsca na indywidualność i akceptację samego siebie. W okresie adolescencji kształtuje się nie tylko ciało, ale również tożsamość, a wygląd fizyczny oraz akceptacja ze strony otoczenia i najbliższych osób stają się niezmiernie istotne. Cel badania Badanie zostało przeprowadzone wśród młodzieży w wieku 13-16 lat, ponieważ jest to grupa, która jest najbardziej podatna na zachorowanie. Ankietowani to zarówno chłopcy (50%) jak i dziewczęta (50%). Celem badania było sprawdzenie poziomu wiedzy na temat anoreksji oraz skali zagrożenia jadłowstrętu psychicznego, a także zidentyfikowania poziomu świadomości młodych ludzi na temat najczęstszych objawów, skutków, konsekwencji, a także pomocy chorym na anoreksję. © Dany Lavoie/123RF Wyniki Postrzeganie anoreksji Jak pokazują wyniki przeprowadzonego badania, młodzi ludzie w okresie adolescencji zdają sobie sprawę, że anoreksja jest chorobą psychiczną. Takiej odpowiedzi udzieliło 75% badanych. Czerpanie informacji Młodzież niestety nie nabywa informacji na temat anoreksji w szkole i jest to bardzo przykre. Edukacja w szkołach na temat zapobieganie anoreksji oraz zdrowych nawyków żywieniowych jest konieczna. Obecnie internet stał się najczęściej czytaną bazą informacji, z których młodzi ludzie uzyskują wiadomości (95% badanych). Szukając różnych diet, ćwiczeń można szybko dotrzeć do stron internetowych, które biorą czynny udział w promowaniu anoreksji np. PRO-ANA, fora, blogi. W dzisiejszych czasach to bycie szczuplejszą, ładniejszą zwycięża. Dlatego zdeterminowane, młode, dojrzewające dziewczęta szybko mogą dać wpędzić się w pułapkę zaburzeń odżywiania. Aż 30% dziewcząt w badaniu uznało, iż anoreksja jest to sposób na odchudzanie. To zatrważający wynik. Znajomość objawów Młodzież niestety nie wie jakie są pierwsze objawy jadłowstrętu psychicznego. Na objawy związane z jedzeniem wskazało 30% badanych. Według młodzieży stosowanie restrykcyjnych diet jest pierwszym objawem zachorowania na zaburzenia odżywiania. Utrata masy ciała, brzydkie paznokcie to dla 9% chłopców i 14% dziewcząt objawy, które są alarmujące. Innymi symptomami jest noszenie luźnych ubrań, ciągłe niezadowolenie z siebie, stosowanie środków przeczyszczających –tak twierdzi 14% chłopców i 6% dziewcząt. Analizując odpowiedzi widać, iż adolescenci mają bardzo małą wiedzę, a niestety najczęściej to właśnie w porę zdiagnozowana anoreksja, wraz z odpowiednim leczeniem oraz wsparciem bliskich osób, może pomóc pokonać chorobę, odzyskać zdrowie, pewność siebie i umożliwić realistyczne postrzeganie swojej sylwetki. Świadomość konsekwencji Respondenci zapytani o świadomość konsekwencji jadłowstrętu uznali, iż śmierć jest to podstawowy skutek zachorowania – odpowiedziało tak 18% chłopców i 13% dziewcząt, konsekwencje psychiczne zaznaczyło 11% chłopców i 12% dziewcząt (np. stany depresyjne), a na konsekwencje fizjologiczne powoływało się 10% chłopców i 20% dziewcząt. Przykre jest to, że poziom wiedzy na temat zaburzenia jakim jest anoreksja jest tak niski. Metody leczenia Anorexia nervosa jest poważną, zagrażającą życiu chorobą, a walka z nią wymaga potężnej odwagi oraz wytrwałości. Adolescenci w badaniu uznali, że osoba, która choruje na anoreksję powinna rozpocząć leczenie w szpitalu (43% badanych), ośrodku zamkniętym (26% respondentów), u specjalisty (11% gimnazjalistów). Za najbardziej odpowiedniego specjalistę wskazano dietetyka (80% młodych ludzi) oraz psychologa (65% adolescentów). Najczęściej to właśnie połączenie terapii psychologicznych i psychiatrycznych wraz z współpracą dietetyka wpływa najlepiej na powrót do zdrowia chorego. Wnioski Na podstawie wyników przeprowadzonego badania można wysnuć kilka wniosków: Anoreksja wśród dojrzewającej młodzieży jest zjawiskiem powszechnym i ma wymiar nieustannie podnosić świadomość na temat istniejących zaburzeń odżywiania w życiu człowieka oraz skutków jego oddziaływania na organizm, psychikę i życie chore na anoreksję to nie tylko dziewczęta. Powszechny charakter anoreksji jako ,,choroby cywilizacyjnej’’ powinien wymusić podejmowanie na szeroką skalę działań prewencyjnych. ,,Zapobiegaj, żebyś nie musiał leczyć’’ – ta idea powinna stanowić motto dla uczących w szkołach, a także dla rodziców. Edukacja na temat zdrowych nawyków żywieniowych, zapobiegania anoreksji jest konieczna, ponieważ wiedza na ten temat młodych ludzi w wieku 13-16 lat jest duża liczba gimnazjalistów (60%) uważa, iż wygląd zewnętrzny decyduje o powodzeniu w życiu. 1. Ribner, Neil, 2005. Terapia nastolatków: opis problemu dot. zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń zachowania. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne2. Opracowanie własne na podstawie pracy dyplomowej. Zapisz się na newsletter! Chcę otrzymywać od na podany przeze mnie adres e-mail informacje (w tym marketingowe i handlowe) dotyczące serwisu, a także innych podmiotów współpracujących z portalem zgodnie z Polityką Prywatności - Natalia PawlakDietetyk, psychodietetyk - absolwentka Wyższej Szkoły Biznesu i Nauk o Zdrowiu w Łodzi, obecnie studentka pierwszego roku studiów magisterskich. Szczególnie interesuje się dietetyką kliniczną oraz psychodietetyką. Dołączył: 2005-11-22 Miasto: Gdańsk Liczba postów: 780 1 grudnia 2005, 12:05 Zobaczyłam jedno forum o bulimii, więc może dla odmiany ktoś mi powie, jak nie wpaść w anoreksję od tego ciągłego odchudzania się i myślenia tylko o tym, żeby zgubić kolejne kilogramy. Gdzie kończy się 'zdrowa' walka z kilogramami a zaczyna się paranoja? 1 grudnia 2005, 15:06 :smilie1::smiley25::smiley24::smile::smiley12::angry: illuminori 1 grudnia 2005, 15:13 a to wyzej to co to bylo? Dołączył: 2005-11-13 Miasto: Liczba postów: 2136 1 grudnia 2005, 16:31 Rzceywiscie, jak sie patrzy na niektore wykresy i posty, to juz widze wiele Kobitek na drodze do jak inaczej wytlumaczyc zamierzenia deietetyczne jak: "mam 170 cm wzrostu, waze 55 kgilo, chce zgubiic 8..Pomozcie, bo zwariuje"Nie ignoruje takich postow, bo wiem, ze kazdy ma swoje mazrenia, ale obawiam sie , ze pare osob z naszego forum ...bedzie walczylo z anoreksja...Pozdrawiam! illuminori 1 grudnia 2005, 16:36 ja bym powiedziala, ze w takich przypadkach nalezy nie ignorowac w znaczeniu ze wzgledu na ich zdrowie. jesli sie wspieramy w chudnieciu to ogolnie znaczy w zdrowiu. wspierajmy sie wlasnie tez w tym zeby zadna nie przedobrzyla i mowiac szczerze zeby nikomu nie odbilo! badzmy razem zdrowe!:smiley24: Anka17 1 grudnia 2005, 22:43 Jak nie wpaść w anoreksje?? Cóż trudne pytanie...Ale wiesz, miedzy chęcią schudniecia a obsesją jest bardzo mała granica. U mnie minęlo 5 miesięcy odchudzania w czym od miesiąca wymiotuje. Jest cieżko jednak cheć schudnięcia jest większa od zdrowego rozsądku. Dieta nie moze nam zabierac całego wolnego czasu. Ja coraz częsciej sie przyłapuje na tym że mysle tylko o kcal. To już stało sie chore. Odchudzaj sie z głową, miej rózne zajecia i pasje abyś całego swojego czasu nie skupiala na diecie. blanita 1 grudnia 2005, 22:50 O moj boze!!!!! Nie dajmy sie zwariowac!!!!!!!!!!!!!!! jakrynk Liczba postów: 8 2 grudnia 2005, 11:55 Kazde odchudzanie charakteryzuje się odrobina anoreksji. Ja łapie sie na tym że jak próbuje się odchudzać wpadam w spiralę głodu tak charakterystyczną dla tej choroby. Ale rozpoczynajac odchudzanie daję sobie od razu limit do jakiego etapu chcę schudnać. I wiem że moje wrodzone obzarstwo nie pozwoli mi na więcej.:hot: Dołączył: 2005-11-22 Miasto: Gdańsk Liczba postów: 780 2 grudnia 2005, 12:16 no włśnie ja też dałam sbie limit, będący dolną granicą odchudzania - to było 58 kg, teraz, kiedy dobrnęłam do tej wagi znowu sobie postawiłam cel: 55 kg i obawiam się, że jak już osiągnę tą wagę, to znowu nie będę mogła przestać i postawie sobie nowy cel, a przy moim wzroście (178 cm) to nie byłoby już bezpieczne. Już teraz mam niedowage 3 kg. blanita 2 grudnia 2005, 17:30 :disappointed:

jak wpaść w anoreksje